Προς: Μελισσοκομικούς Συλλόγους
Είναι γνωστό σε όλους ότι στις κρίσιμες περιόδους που διέρχεται η χώρα και μπροστά στα ανυπέρβλητα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος της μελισσοκομίας, πρωταρχική επιδίωξη όλων οφείλει να είναι η οργάνωση και η ενότητα του κλάδου. Οργάνωση η οποία πρέπει να έχει ως προαπαιτούμενο την ενότητα μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες εξαντλητικού διαλόγου, σύνθεσης και αγώνα.
Η πολυεπίπεδη διάρθρωση του μελισσοκομικού κλάδου όπως είναι φυσικό απαιτεί ανθρώπους με υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στον κλάδο, αυξημένη τη δυνατότητα σύνθεσης, ειλικρίνεια και δημοκρατική συνείδηση. Απαιτεί συνεννόηση όλων των πλευρών. Μελισσοκόμων, εμπόρων, τυποποιητών, επιστημόνων, συνεταιριστών και συνδικαλιστών.
Το εύλογο κι αυτονόητο ερώτημα που τίθεται είναι: Οι παραπάνω προϋποθέσεις δεν υφίστανται;
Αν δεν υπήρχε η ανάγκη επιβίωσης θα μπορούσε να λεχθεί ότι είναι ένα ρητορικό ερώτημα, όμως η κρισιμότητα των περιστάσεων δεν αφήνει περιθώρια. Είναι επιτακτική ανάγκη για αλλαγή πλεύσης, για ριζοσπαστικές και ρηξικέλευθες αποφάσεις που θα ενώσουν τον υγιή χώρο της μελισσοκομίας παραμερίζοντας αυτούς που παίζουν παιχνίδια σε βάρος των μελισσοκόμων – παραγωγών.
Συγκεκριμένα:
Ενώ έχουν διοργανωθεί δύο συνέδρια, από την Επιστημονική Εταιρεία το 2014 και τους Συλλόγους Κεντρικού Έβρου, Καβάλας και την Επιστημονική Εταιρεία το 2015, με πρωτοφανή συμμετοχή μελισσοκόμων, δείγμα της αγωνίας που τους διακατέχει και κατατέθηκαν αξιόλογες προτάσεις η ΟΜΣΕ όχι μόνο απουσίαζε αλλά έκανε αγώνα ακόμα και μέσα από το περιοδικό για να αποτρέψει τους μελισσοκόμους να παρακολουθήσουν το Συνέδριο. Αμέσως γεννιέται το ερώτημα. Γιατί η ΟΜΣΕ και ο πρόεδρος της υπήρξαν σφόδρα πολέμιοι του συνεδρίου της Επιστημονικής Εταιρείας εισπράττοντας την περιφρόνηση των εκατοντάδων μελισσοκόμων που συμμετείχαν σ΄ αυτό;
Γιατί απουσίαζε από το 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Επαγγελματικής Μελισσοκομίας που έγινε στην Αλεξανδρούπολη με τη συμμετοχή εκατοντάδων επίσης μελισσοκόμων; Ούτε καν στο περιοδικό που διατείνεται ότι είναι όργανο όλων των μελισσοκόμων δεν έγινε αναφορά στο συνέδριο.
Αντίθετα διέθεσε σχεδόν μισό περιοδικό για να πληροφορήσει τους μελισσοκόμους για το 5ο Πανελλήνιο Μελισσοκομικό Συνέδριο το οποίο κατά γενική ομολογία είχε παταγώδη αποτυχία.
Άραγε οι λέξεις δημοκρατικές διαδικασίες, μεγαλοψυχία, ηγέτης, κριτική, διάλογος, αντίλογος, σύνθεση κ.ά. υπάρχουν στη γλωσσική τους φαρέτρα;
Γιατί δεν οργανώνει μια Γενική Συνέλευση χωρίς ασφυκτικά χρονικά περιθώρια, αν χρειασθεί να είναι διήμερη, με προκαθορισμένη και δημοσιοποιημένη ατζέντα η οποία να συμπεριλαμβάνει όλα τα σοβαρά ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι μελισσοκόμοι και απαξιώνουν τον κλάδο; Μια Γενική Συνέλευση στην οποία θα ληφθούν δεσμευτικές αποφάσεις, μέσα σε ένα πλαίσιο – πυξίδα, επί των οποίων θα ασκείται και ο έλεγχος στη διοίκηση.
Γιατί δεν ενημερώνει τους μελισσοκομικούς Συλλόγους για τις επισκέψεις του στο Υπουργείο είτε μόνος είτε με τον αντιπρόεδρο της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης μελιού; Ποια θέματα προωθούνται και ποια θάβονται;
Που είναι οι προτάσεις για την αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων του κλάδου, τις παράνομες ελληνοποιήσεις προϊόντων της μέλισσας, τις μονοπωλιακές καταστάσεις στο χώρο της εμπορίας, τους ελέγχους στη διακίνηση των προϊόντων κυψέλης, των προγραμμάτων μελισσοκομίας και τη διάθεση των πόρων, τα μελισσοκομικά κέντρα ορισμένα εκ των οποίων μόνο διεκπεραιωτές εγγράφων είναι, την προώθηση του ελληνικού σήματος και την προστασία του εγχώριου μελιού, την ενίσχυση της έρευνας, την στήριξη της χλωρίδας κ.ά.
Ποια θέματα συζητά στην ευρωπαϊκή ομοσπονδία και που είναι η ενημέρωση των μελισσοκομικών συλλόγων;
Γιατί καταφέρετε ενάντια συγκεκριμένων επιστημόνων και στηρίζει άλλους που τον κολακεύουν.
Εκτιμούμε ότι δεν πρέπει να μείνει κανείς αδρανής. Δεν μπορεί να συνεχισθεί αυτή η ανοχή σε όργανα και ανθρώπους που δεν έχουν το μελισσοκόμο και τη μελισσοκομία στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ή τουλάχιστο δεν είναι σε θέση να προωθήσουν τα προβλήματα του κλάδου. Δεν μπορούμε να συμμετέχουμε σε μια Ομοσπονδία που δεν εκπροσωπεί παρά ελάχιστους ούτε και βαυκαλιζόμαστε ότι μπορεί κάτι να αλλάξει μέσα από αυτή.
Για όλους τους παραπάνω λόγους και πολλούς άλλους ακόμη η παρουσία μας στη Γ.Σ. της ΟΜΣΕ είναι περιττή.
Οφείλουμε να αναζητήσουμε,και θα το πράξουμε το αμέσως επόμενο διάστημα, άλλες λύσεις στα ζητήματα που απασχολούν τον κλάδο.
